Ellen van den Bouwhuysen - fotograaf - @ellenvandenbouwhuysen

Toen ik een lijst opstelde van vrouwen die ik graag wilde interviewen, stond Ellen bovenaan. We kenden elkaar nog niet, enkel in de digitale wereld van Instagram hadden we enkele privé-berichten naar elkaar gestuurd. Maar er was iets dat maakte dat ik haar absoluut wilde ontmoeten. Al lang. Ze had me immers jaren geleden ontzettend ontroerd en geraakt -al wist ze dat toen zelf nog niet- met haar platform en gelijknamige boek the gentlemom, waarin ze samen met Kirsten Ginckels de roze wolk van het moederschap liefdevol maar noodgedwongen had doorprikt. Sindsdien voel ik een soort onverklaarbare verbondenheid met deze vrouw en mama van 2.

Toen ik haar begin 2024 een mailtje stuurde met een uitnodiging en de vraag of ze openstond voor een ontmoeting en een diepte interview in Frankrijk, schreef ze lieve woorden terug en een volmondige ja. De dag dat ik haar opwachtte ergens halverwege april, scheen de zon en stonden de judasbomen overal prachtig in bloei. Ik was een beetje zenuwachtig en vroeg me nog af hoeveel ongemakkelijke stiltes er misschien zouden vallen.

De geplande dagen samen vlogen echter voorbij en toen ze weer huiswaarts keerde, bleef ik achter met woorden en gesprekken die nog lang zouden nazinderen. Er was niet één keer een stilte gevallen en ongemakkelijk is het nooit geworden. Integendeel. We hebben 3 dagen meer dan volgepraat. Er werd geglimlacht, gefilosofeerd, ongelooflijk veel en lang gepraat, gelachen, gewandeld, vastgepakt, gedeeld. We stapten, vergezeld van een woelige mistral wind, langs en doorheen dit mooie Franse dorp en wandelden tegelijk samen door elkaars leven via gedeelde persoonlijke ervaringen en verhalen over oa. het moederschap, creativiteit, vrouwelijke kracht, reizen en de donkere kamers in ons hoofd. En het is daar, op het kruispunt van gelijklopende ervaringen, dat je elkaar écht treft en een diepgaande verbondenheid voelt.

Soms geeft het leven je wonderlijke ontmoetingen of ervaringen. Dit was er ongetwijfeld één van. Een cadeau van formaat. Als je je hart openstelt, krijg je wonderschone dingen terug.

Lieve Ellen, je gaf me zonder dat je het wist zoveel moois.

Het werd een ontmoeting die ik nooit zal vergeten.

je was niet zomaar iemand op mijn pad je was een ontmoeting die was voorbestemd in onze gedeelde woorden schuilde onmiddellijk een thuis waar het zacht en warm vertoeven was voor ons allebei zoiets noemen ze denk ik vriendschap van de schoonste soort dus vanaf nu draag ik je

voor altijd mee in mijn hart

story #1 - Ellen